คนไทยส่วนใหญ่ มีปัญหาในการสะกดเสียงภาษาอังกฤษ เนื่องจากว่า มันไม่ค่อยสมเหตุสมผล (เอาเสียเลย) ยกตัวอย่างเช่น คำว่า pat (แพท), bat (แบท), put (พุท), but (บัท) จะสังเกตุเห็นว่า เมื่อเปลี่ยนพยัญชนะต้น ของ pat เป็น bat เสียง แ-ท ยังคงเหมือนเดิม จาก แพท ก็เป็น แบท ไม่มีปัญหา เข้าใจง่าย แต่พอมาเป็น put กับ but ก็จะเป็นปัญหาทันที เพราะว่า เสียง -ุท กลายเป็น -ัท จาก พุท ก็เป็น บัท (มันเป็นไปได้อย่างไร พระเจ้าจอร์จ?) แม้แต่คนอังกฤษที่เป็นเจ้าของภาษาเองก็ยังงในบางครั้ง แล้วนับประสาอะไรกับคนไทยอย่างเรา
และนั่นก็คือเหตุผลว่า ทำไมคนไทยต้องเรียน Phonetics เพราะว่า Phonetics คือ สัทอักษร หรือ อักษรที่ใช้ในการกำกับเสียง ระหว่าง put กับ but มีความแตกต่างกันของ Phonetics อย่างเห็นได้ชัด เช่น put [pʊt], but [bət] โดยที่ เสียงสระ [ʊ] กับ [ə] เป็นคนละตัวกันทำให้การสะกดเสียงของคำ put กับ but ไม่เหมือนกันถึงแม้ว่าจะมีตัวสะกด [t] เหมือนกันก็ตาม
